Nieleczone przez lata dolegliwości kręgosłupa mogą prowadzić do poważnych schorzeń. Powstawaniu zwyrodnień sprzyjają:

• siedzący tryb życia,
• brak ruchu,
• nadwaga,
• nieprawidłowa postawa podczas pracy siedzącej.

Dodatkowymi elementami przyczyniającymi się do bólów pleców są coraz częściej stres i poczucie niepewności, związane z pandemią i nowym stylem pracy. Wszystkie te elementy mają wpływ na zwiększające się napięcia mięśniowe. W rezultacie może to doprowadzić do bólu, a w późniejszym czasie do powstawania różnego typu dysfunkcji kręgosłupa.

Pacjent często lekceważy pierwsze dokuczliwe objawy. Do lekarza zgłasza się dopiero wtedy, gdy ból uniemożliwia normalne funkcjonowanie. Czasem niestety może być już za późno na leczenie zachowawcze. Wtedy jedynym wyjściem pozostaje operacja.

Dlatego tak ważna jest szybka i precyzyjna diagnoza źródło bólu. Powinno się zacząć od badań obrazowych , szczególnie rezonansu magnetycznego. Czasami jednak to badanie nie wystarcza i trzeba uzupełnić diagnostykę o badania nerwów i mięśni .

Konieczne jest wtedy badanie EMG – inaczej elektromiografia. Pozwala ona ocenić działanie mięśni oraz przewodzenie nerwów obwodowych. EMG wykorzystuje się przy chorobach neurologicznych, a także zaburzeniach funkcjonowania układu mięśniowego.

Dzięki tej technice można skutecznie określić rodzaj uszkodzenia mięśni lub nerwów, lokalizację oraz charakter czy nasilenie zmian.

Podczas wizyty lekarz wykonuje dwie diagnostyki:

• ENG – elektroneurografia, czyli badanie przewodnictwa nerwowego. Ta część polega na pobudzeniu nerwów obwodowych za pomocą niewielkich bodźców elektrycznych.
• EMG – elektromiografia, czyli badanie mięśni. Pozwala ocenić ich działanie podczas spoczynku, niewielkiego ruchu dowolnego oraz wysiłku maksymalnego. Badanie wykonuje się przy użyciu jednorazowej, sterylnej elektrody igłowej, wprowadzanej do badanego mięśnia.

Dodatkowo lekarz przeprowadza:

• próbę tężyczkową, która pozwala na wykrycie nadpobudliwości nerwowo-mięśniowej,
• próbę miasteniczną, czyli badanie transmisji nerwowo-mięśniowej.

Pacjent przed zabiegiem nie czuje dużego bólu, co najwyżej lekki dyskomfort w momencie wkłuwania elektrody igłowej w mięsień. Podczas samego badania delikatnie nieprzyjemne może być uczucie kurczenia się mięśni i stymulacja nerwów. Zabieg nie wymaga jednak podania znieczulenia, a nieprzyjemne odczucia mijają tuż po jego zakończeniu.

Ostateczną decyzję podejmuje oczywiście lekarz, ale warto się do niego zgłosić, kiedy zaobserwujemy co najmniej jeden z następujących objawów:

• osłabienia kończyn i mięśni,
• urazy i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa,
• rwa barkowa lub kulszowa,
• uszkodzenie korzeni nerwowych – dyskopatia kręgosłupa,
• ucisk na nerwy prowadzący do trwałego uszkodzenia, np. zespół cieśni nadgarstka,
• podejrzenie dystrofii mięśniowej,
• stwardnienie zanikowe boczne,
• urazy rdzenia kręgowego,
• bóle pourazowe.

Badania nie powinno wykonywać się u kobiet w ciąży oraz u osób, które posiadają wszczepiony rozrusznik serca lub metalowe elementy w badanej części ciała.

Badanie jest małoinwazyjne i nie wymaga od pacjenta szczególnego przygotowania. Należy jednak pamiętać o kilku zaleceniach:

• badanie przeprowadzane jest w pozycji leżącej,
• jest krótkie, zwykle trwa od 20 do 40 minut, a jego czas zależy od liczby badanych mięśni lub nerwów,
• na badanie warto przyjść wyspanym, około godzinę wcześniej zjeść lekki posiłek,
• w dniu zabiegu pacjent nie powinien używać kremów ani balsamów pielęgnujących,
• należy poinformować lekarza prowadzącego o przyjmowanych lekach, a także o chorobach czy przewlekłych infekcjach,
• przed badaniem należy usunąć z badanej okolicy biżuterię i inne metalowe elementy,
• rany, owrzodzenia czy opatrunki mogą utrudnić lub uniemożliwić wykonanie badania,
• warto przebrać się w luźny, sportowy strój, który nie będzie krępował ruchów.

Wyniki są przekazywane pacjentowi bezpośrednio po zakończeniu zabiegu, a pacjent praktycznie od razu może wrócić do codziennych aktywności.