Rwa udowa to zespół objawów, których przyczyną jest bezpośredni ucisk korzeni nerwowych w odcinku lędźwiowo-krzyżowym kręgosłupa (L2-L4). Najczęściej wywołana jest zmianami zwyrodnieniowymi oraz stanami zapalnymi. Do czynników, które wywołują tą dolegliwość, zaliczamy:

• przepuklinę jądra miażdżystego szczególnie na poziomach L2L3 i L3L4,
• stenozę kanału kręgowego,
• nowotwór.

Przebieg choroby zależy od przyczyny i stopnia jej zaawansowania. Do najczęstszych jej objawów zaliczamy rwący i palący ból w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, który promieniuje przez pośladek do uda, a czasem nawet do kolana. Występuje zwykle jednostronnie, a jego obszar zależy od miejsca uciskanego nerwu. Osoby z tym schorzeniem mogą doświadczyć również:

• wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych,
• niedowładu kończyn dolnych,
• mrowienia i drętwienia w obrębie uda,
• przykurczu mięśni nóg,
• zaburzenia funkcji zwieraczy,
• ograniczenia ruchomości kończyn dolnych.
• zaników mięśni na udzie.

Ważne jest szybkie zdiagnozowanie i prawidłowe leczenie rwy udowej, które jest długotrwałe i bardzo często niełatwe. Pierwszym etapem walki z nią jest farmakoterapia, obejmująca leki przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz sterydy. Istotna jest również rehabilitacja oraz fizjoterapia.

Leczenie operacyjne konieczne jest w trzech przypadkach:

1. Jeśli ból jest długotrwały i nie ustępuje mimo leków i fizjoterapii,
2. Jeśli ból jest tak ostry, że pacjent nie funkcjonuje, nie śpi i musi leżeć, mimo stosowanych w maksymalnych dawkach leków,
3. Jeśli pojawia się niedowład kończyny, czyli jej osłabienie.

W wypadku niedowładu, leczenie operacyjne powinno być podejmowane niezwłocznie - czyli najszybciej, jak to jest możliwe. Większość zmian prowadzących do rwy udowej może być leczona metoda endoskopową, która przynosi wiele korzyści, m.in. skuteczne usunięcie bólu oraz krótką rekonwalescencję.