Złamanie kompresyjne kręgosłupa może wystąpić w różnych jego częściach:

• do uszkodzenia w części szyjnej dochodzi podczas upadku na głowę (np. skok na główkę do płytkiej wody) albo gdy spadnie na nią ciężki przedmiot,
• powodem urazu w odcinku piersiowym jest zazwyczaj wypadek komunikacyjny lub zaawansowana osteoporoza,
• odcinek lędźwiowy ulega złamaniu na skutek np. nagłego upadku na pośladki lub skoku z wysokości na wyprostowane nogi, ale tutaj najczęstszą przyczyną jest także osteoporoza.

Złamanie kompresyjne kręgosłupa może mieć charakter przewlekły, wówczas przebiega bezobjawowo przez dłuższy czas. Dopiero w momencie całkowitego zapadnięcia się trzonu kręgowego, pojawiają się silne dolegliwości. Jego konsekwencją są objawy, takie jak:

• ból grzbietu,
• obniżenie wzrostu i zaburzenie postawy ciała,
• zmniejszenie pojemności oddechowej płuc,
• spadek wydolności układu krążeniowo-oddechowego.

W przypadku, kiedy złamanie wywołane jest nagłym urazem, chory może doświadczyć:

• miejscowego bólu, zlokalizowanego na poziomie uszkodzenia oraz promieniującego do boku,
• nasilenia się dolegliwości bólowych podczas stania i chodzenia,
• wzmożonego napięcia mięśni przykręgosłupowych.

Złamanie kompresyjne może doprowadzić do tego, że fragmenty uszkodzonego kręgu dostaną się do kanału kręgowego. W tym momencie będą występować również zaburzenia neurologiczne:

• osłabienie mięśni nóg,
• niedowład i drętwienie kończyn dolnych,
• zmniejszenie czucia w obszarze pośladków,
• zaburzenie funkcji zwieraczy,
• silny ból.

Diagnostyka złamania kompresyjnego kręgosłupa obejmuje głównie badania obrazowe – najczęściej tylko zdjęcie rentgenowskie kręgosłupa, jednak lekarz może zalecić również rezonans magnetyczny i tomografię komputerową.

Leczenie złamań kompresyjnych zależy od ogólnego stanu zdrowia pacjenta, jego wieku oraz tego, czy występują inne choroby, np. osteoporoza lub problemy neurologiczne. Zazwyczaj pierwszym etapem walki ze złamaniem jest postępowanie zachowawcze. W tym przypadku może ono uwzględniać:

• stosowanie leków przeciwbólowych,
• stabilizację i odciążenie kręgosłupa (stosowanie gorsetu ortopedycznego),
• odpoczynek,
• rehabilitację – zastosowanie szerokiej gamy zabiegów, np. fizykoterapii, kinezyterapii oraz terapii manualnej.

Długotrwały silny ból jest wskazaniem do wertebroplastyki. To małoinwazyjny zabieg, podczas którego do uszkodzonego trzonu kręgowego, przez dwie symetrycznie wprowadzane igły, podawany jest cement kostny. Operacja ma bardzo wysoką skuteczność i przynosi szybką poprawę stanu zdrowia.

W przypadku zaawansowanych zmian, kiedy pojawiają się objawy neurologiczne, takie jak niedowład czy drętwienie kończyn dolnych, konieczne jest leczenie operacyjne polegające na dekompresji i stabilizacji wewnętrznej kręgosłupa.